واکنش به حوادث اخیر در کشور و رد صلاحیت ها توسط شورای نگهبان

« ز منجنیق فلک سنگ فتنه می بارد »

از روز 25 آبان تا امروز، هر روزی خبری ناخوشایند و رنج­آور به گوش می­رسد، خبر از مرگ انسان­هائی که از رنج نداری و فقر و بیکاری، فریاد بر آوردند، مشت­ها را گره کرده و از گرانی ارزاق و نیازهای همگانی ­نالیدند، به گران شدن بنزین اعتراض داشتند که عامل تورّم و گرانی وحشتناک در همه عرصه های زندگی می­شود، (که تأثیرات آن زود نمایان شد)، آیا باید به خاطر اعتراضشان کشته شوند؟ آنها که عیششان مدام و زندگیشان به کام است، چگونه می­توانند درد فقر و نداری را لمس کنند و بدانند که هشتاد درصد مردم چه می­کشند؟

چرا باید در تشییع جنازۀ شهیدی سرافراز سردار سپهبد سلیمانی، نزدیک به 100نفر از مردم پرشور و با ایمان کرمان، زیر دست و پا از بین بروند، آیا مسؤلان شهر، جمعیت اهواز، مشهد و تهران را ندیده بودند که نتوانستند برای خاکسپاری سردار شهید برنامه­ریزی، و هماهنگی کنند که آسیبی به کسی نرسد؟ چهل سال از انقلاب گذشته، هزاران شهید تشییع شده­اند ولی غفلت مسؤلان سرجای خود باقی مانده است، پاسخ عشق و ارادت، آیا مرگ است؟

جوانان هموطن که برای دیدار اقوام و ازدواج با دختران ایرانی آمده بودند و با شور و عشق و امید به طرف محل درس و یا زندگیشان می­رفتند، آیا با خطائی و یا غفلت و بی­توجهی و عدم آگاهی، هواپیمایشان مورد اصابت موشک قرار گرفته و سرنگون شود و 176 انسان امیدوار و جوانان نخبه یکباره ذغال شوند؟ آیا ما خود را می­بخشیم!؟ اینکه بگوئیم: کاش من هم با آنها بودم یا کشته می­شدم، کافی است؟ من و شما باید وظیفه­مان را انجام دهیم، با مردن ما که مسافران هواپیما زنده نمی­شوند.

در سیل­های مداوم، زلزله­ها، سقوط اتوبوس به دره، تصادفات بسیار در سطح کشور  و... و بحران­های دیگر، که از پیش برای آن فکری نشده، در اثر بی­کفایتی و بی­لیاقتی امثال ما نیست!؟

آب بسیار و فوق­العاده خوزستان که تا کرمان و فارس و یزد را می­تواند سیراب کند، بازهم باید قربانی بگیرد و ویرانی به بار آورد؟ و بعضی­ها برای رأی آوردن، علیه مردم شعار دهند که آب خوزستان نبایستی در هیچ استانی جاری شود و عمدۀ آن به خلیج فارس سرازیر شود، ساده­اندیشان هم این شعارها را باور می­کنند.

آیا این عدم مدیریت بحران­های طبیعی و غیرطبیعی از عدم تخصص و نبودن آگاهی و بی­برنامگی ما و گوشه­هائی از عذاب الهی نیست؟ آیا اینها هم خطاها و توطئه­های آمریکایی، صهیونیستی و تروریستی و آدم­کشی است؟

آیا نمی­توانیم با نرمش در برخی موارد بین دولت و ملت تفاهم برقرار کنیم؟ مردم که صداقت خود را در تشییع جنازۀ سردار با اخلاص وطن، نشان دادند، آیا حکومت هم می­توانست با تأیید صلاحیت­های وسیع برای مجلس قدمی به سود این ملت بردارد؟

چگونه بیشتر شایستگان را، حتی آنها که سالها در مجلس بوده­اند، ردّصلاحیت می­کنند، صلاحیت خود آنها را چه کسی تأیید می­کند؟ سؤال اینجاست که با این رد صلاحیت­های گسترده که در هر دوره اتفاق می­افتد آیا کسی انتظار مدیریت صحیح در امور کشور و بحران­ها را دارد؟  لااقل آنها که دور و اطراف افراد مسن و ریش سفید شورای نگهبان هستند، بهتر نبود در این شرایط زمانی دستی پیش­رو می­گرفتند و به خاطر این همه مصیبت و کشته­هایی که ملت در ماه اخیر داده، به خاطر خطای دست­اندرکاران، اعلام می­کردند که افراد را به خاطر موضعگیری­های سیاسی و فکری، ردّصلاحیت نکرده­اند، برای آنها جناح و گروه و راست و چپ و میانه­رو فرقی نمی­کند.

در شرایطی که انتخابات دو مرحله­ای شده، کاش نمکی بر زخم دل بازماندگانِ درگذشتگان نمی­پاشیدند، و لااقل پاداشی به تشییع­کنندگان شهدا داده و در انسجام و اتحاد ملی می­کوشیدند!

نظارت استصوابی سنگی است که جلوی پای آزادی و دموکراسی و مردم­سالاری انداخته شده است، آقایان افرادی را تعیین می­کنند که مردم به آنها رأی بدهند و آیا این اهانت به ملت بزرگ و باشخصیت ایران نیست؟ و هر دوره کرسی­های مردم سالاری را از شایستگان تهی می­کنند و آیا این اعمال مردم را برای شرکت در انتخابات تشویق می­کند؟ و همگان را برای تعیین سرنوشت جامعه به پای صندوق­های رأی می­کشاند؟ آیا شور و نشاط به فضای انتخابات می­بخشد!؟

«... وَاعْتَبِرُوا بِما قَدْ رَأَیْتُمْ مِنْ مَصارِعِ الْقُرُونِ قَبْلَکُمْ قَدْ تَزایَلَتْ اَوْصالُهُمْ وَ زالَتْ اَبْصارُهُمْ وَ اَسْماعُهُمْ وَ ذَهَبَ شَرَفُهُمْ وَ عِزَّهُمْ وَانْقَطَعَ سُرُورُهُمْ وَ نَعیمُهُمْ فَبُدِّلُوا بِقُرْبِ لأَوْلادِ فَقْدَها وَ بِصُحْبَةِ الاَْزْواجِ مُفارَقَتَها لا یَتَفاخَرُونَ وَ لا یَتَناسَلُونَ؛(خطبه161نهج البلاغه)  [ای بندگان خدا!]... از آنچه بر گذشتگان شما رفت، عبرت بگیرید که چگونه بندهای بدن ایشان از هم جدا و چشمها و گوشهایشان زایل شد، و شرافت و شکوهشان از بین رفت و شادیها و خوشگذرانیهایشان از آنها جدا شد، نزدیکی فرزندان به دوری، و همنشینی با همسران به جدایی بدل شد. دیگر نه به هم می نازند و نه فرزندانی می آورند.»

برای درگذشتگان از هر گروه و هر طایفه، آرزوی رحمت و مغفرت داردو برای خانواده­های داغدار آن شهیدان مظلوم، آرزوی صبر و اجر و سلامت دارد؟ و به همه تسلیت می­گوید و سرسلامتی می­دهد.

رحمت الله علیهم اجمعین

اصفهان-  فضل الله صلواتی – 23 دیماه 1398