«قرآن و محمد(ص) در پرتو انوار الهی»- آذرماه 1385

مقاله استاد فضل الله صلواتی در کتاب:

مجموعه مقالات همایش بین المللی

سیره شناخت پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله و سلم)⁽¹⁾

«ستاد نکوداشت اصفهان» - «انتشارات دانشگاه اصفهان»

 -         - - - - - - - - - - -

«قرآن و محمد^(ص) در پرتو انوار الهی»

فضل الله صلواتی(عضو هیئت علمی دانشکده زبانهای خارجی  دانشگاه اصفهان)

مقدمه

       در آیه ­ی نور آمده است: خداوند نور آسمان و زمین است. دیگر انوار از ذات بی مثال او تجلّی می­یابند و کسب نور می­کنند، چنانکه خورشید درخشان که خود منبع نور است و به ستارگان و کرات و اقمار نور می­بخشد و عالمی منوّر می­گردد. و برداشت و گرفتن نور از خورشید، بستگی به استعداد و توان هر موجودی دارد.

و نور خداوندی به اندازه لیاقت و استعداد انسان­ها به آنها تفویض می­شود، محمد(صلّی الله علیه و آله و سلّم) پیامبر بزرگوار اسلام شایسته ترین انسانی است که نور الهی (قرآن مجید) بر قلب مبارکش تابید، او برترین و بالاترین موجودی بود که می­توانست از آن نور بهره­گیری کند و سپس آن را در همه آفاق بپراکند و جهان انسانیّت را روشن سازد، او و اهل بیت گرامی اش مصداق اتمّ و اکمل انوار الهی بودند، که خود فرمود: «مثل اهل بیت من مانند ستارگان آسمان است، به هر کدام که اقتدا کنید، ‌راه را می یابید»،‌ و این به منزله تسرّی نور الهی به پیامبر و ائمۀ اطهار است.

«اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاهٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَهُ کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَکَهٍ زَیْتُونَهٍ لَا شَرْقِیَّهٍ وَلَا غَرْبِیَّهٍ یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسّْهُ نَارٌ نُورٌ عَلَى نُورٍ، یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشَاءُ وَیَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ»(سوره نور، آیه35)

برای مشاهده متن کامل ادامه مطلب را  کلیک فرمایید