« اندوه که اندوه گساران همه رفتند »

درگذشت شادروان استاد احمدقدرتی پور  نویسنده ، شاعر ، داستانسرا و هنرمند نقاش بر اندوهمان افزود، در  یکشنبه روزی به تاریخ  هفدهم فروردین ۹۹ و در فضای کرونایی ، هنرمندی غریبانه و ناشناس تنها با تشییع همسر و دختران دلبندش در گوشه ایی از آرامستان باغ رضوان اصفهان به خاک سپرده شد.
فرزندان پدری را با دست خود درون خاک سرد گورستان دفن کردند که همه ی عمر با درد و رنج و ناکامی دست به گریبان بود.
نه یادمانی ، نه یادبودی ، نه مجلس ترحیمی ، و نه اشک بر مزار غریبش.
زمان شاه ، شش ماه را در سلول زندان ضد اطلاعات پادگان فرح آباد اصفهان هم بند بودیم.
احمد دلسوخته ی مردم بود و قلبش برای وطن می تپید.
او نیز آینده درخشانی را برای وطن آرزومند بود، پس از پیروزی انقلاب هم سرنوشت بهتری فراسویش نبود، هنرمندی که نه قدر دید و نه بر صدر نشست.
درگذشت این زنده یاد را به همسر، دختران باوفایش ، همبندی های پیشین، یاران انجمن صنفی روزنامه نگاران اصفهان ،جوامع هنری، تصویرگران و ادیبان ، تسلیت می گویم

خدایش او را غریق رحمت بی منتهای خود فرماید.

فضل‌الله صلواتی
۱۷ فروردین ۹۹