هشدار ویروس کرونا به انسان

« تا تو را ناچار رو آن سو کنند »

فضل الله صلواتی

سالها به عقل و اندیشه و فرا گرفته های خود افتخار می کردیم، فکر می کردیم به مقام والای دانش رسیده­ایم، دانشمندان و حکیمان و خردمندان را بالاترین و برترین انسانها دانستیم، ادعا کردیم که همۀ مشکلات عالم را حل کرده ایم، بالا رفتیم و به اوج رسیدیم، همه دردها را شناختیم، به خاصیت همۀ داروها پی بردیم، تصمیم داشتیم پیری و رنجهای تن را براندازیم، برای بشر عمر جاوادنه فکر می کردیم، با قدرت فکر و تجربه، خویشتن را به عرش اعلی رساندیم، چه بسیار مرضها را که درمان کردیم، میکروبها، ویروسها، باکتریها، بیماری های مسری را کنترل یا ریشه کن ساختیم، احساس می کردیم به معنویت، حقیقت و خدا دیگر احتیاج چندانی نداریم، خودمان همه کارۀ جهان هستی باشیم خوب است! دین برای چه؟ خدا برای چه؟ غیب برای چه...؟

ناگهان دیدیم که نیروئی بالاتر از همۀ موجودات هم هست، اراده ای، ویروسی ناپیدا نشانمان داده شد که همه از فقیر و غنی، عالم و جاهل، کشورهای توسعه یافته و عقب مانده، مدعیان عقل و اندیشه، که ما را در حال توسعه و در مواردی وحشی به حساب می آورند، همه مان مبتلا شدیم، همه سرافکنده شدیم، همه به جهل و ناتوانی خود اعتراف کردیم، باور نمی کردیم که چنین شود.

«وَ ما أُوتِیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِیلًا» (اسرا-85) ما اندکی از دانش را در اختیار شما گذاشته بودیم، خیلی زود مغرور شدید، خود را باور کردید که کسی شده اید و باور کردید که در برابر عظمت الهی کاری از دستتان ساخته است!

حقارت،  ضعف و کوچکی خود را فراموش کرده بودیم، ادعای خدائی می کردیم «اَنا رَبکم الاعلی» گفتیم که خدا، خودمانیم، روح ما و جسم ما و اندیشۀ ما خداست، ولی نشان داد که در برابر یک ویروس که صدها از آن در سر سوزنی جا می گیرد، ناتوانیم، داستان نمرود و منکوب و مغلوب شدن در برابر یک پشه را تصور نمی کردیم و باور نداشتیم، آن را مثالی برای آگاهی مردم می گفتیم، ولی امروز باسواد و بی سوادمان شاهدیم که در برابر یک ویروس تسلیم هستیم، مغلوب شده ایم! شکست خورده ایم!

ویروس کرونا که از پشه خیلی کوچکتر است به انسانها هشدار می دهد که: ای بشر، هنوز در قدم اول هستی، باید نهایت کوشش کنی تا به مداوای این بیماری هم دست یابی که حتما دست پیدا می کنی ولی دوباره ادعای فرعونی و خدائی نکنی که باز هم ناشناخته ها و این ویروسها در طبیعت نهفته است، این اولین نبود و آخرین هم نیست، این آزمایش انسانها است، که به هر جا برسی موجود ضعیفی در برابر خدائی، در برابر عظمت و کبریائی او باید سر فرود آوری از صمیم قلب بگوئی: «سبحان ربی الاعلی و بحمده» ای خدا تو از اندیشه های نارسای من منزّه تری، تو برترین هستی و فقط تو در خور ستایش هستی و اگر به پیامبر و امام احترام می گذارم به خاطر آن است که بندۀ تو هستند، با کمال خضوع و خشوع در برابر قدرت بی انتهای تو سر فرود می آورم و فریاد بر می آورم: «الله اکبر» تو از هر چه من می اندیشم بزرگتر هستی. «سبحان الله»

به عقل نازی حکیم تا کی                            به فکرت این ره نمی شود طی

به کنه ذاتش خرد برد پی                             اگر رسد خس، به قعر دریا (میرمشتاق اصفهانی)

«اصفهان- 25 فروردین ماه 1399»