« به بهانه ابطال نزدیک به 200 هزار آراء مردم اصفهان »

« آیا میزان رأی ملت است؟  »

     از همان روزی که حضرت امام(ره) این سخن را فرمودند، مردم به آزادی و دموکراسی دلخوش و امیدوار شدند، احساس کردند که رنجها و سختی‌های دوران انقلاب، پس از پیروزی، ثمرۀ پرمنفعتی داده و آیندۀ درخشانی را نوید می‌دهد و ملت ایران در جهان احساس سربلندی می‌کند،  با همه مشکلات و گاهی تخلفاتی که هراز چندگاهی پیش می‌آمد، به خویشتن مژده می‌دادیم که قطعا آیندۀ نیکوتری را در پیش داریم.

رهبر معظم انقلاب حتی مخالفان را برای دادن رأی دعوت کردند و سفرۀ مردم سالاری دینی را گسترده‌تر نمودند، کاندیداهای دورۀ دهم مجلس شورای اسلامی، پس از گذشتن از هفت خوان احراز صلاحیت‌ها و نظارت استصوابی، خود را در معرض انتخابات مردم قرار دادند. مخالف و موافق پای صندوقهای رأی رفتند، با ذوق و شوق به کسانی که خدمتگذارشان تشخیص می‌دادند رأی دادند، همۀ نمایندگان  یکسان و با یک روش و دنبال هم رأی آوردند و معلوم نبود به چه علت و با دستور چه کسی صدا و سیما با تأخیر نتیجۀ انتخابات اصفهان را اعلام کرد.       (ادامه مطلب)

 

با اطمینان به نتیجۀ آراء، دلخوش از این بودیم که این مرتبه مشکلی پیش نیامده، این شادی دیری نپائید!  ناگهان در شب عیدی، از قول شورای نگهبان اعلام کردند که آراء سومین نفر از نمایندگان اصفهان مورد قبول قرار نگرفته و ردصلاحیت شده! همۀ مردم اصفهان که رأی داده بودند، شگفت‌زده شدند که چگونه از وسط نمایندگان، یکی نمایندگیش رد شده!؟ مثل آنکه 193/399 رأی مربوط به سرکار خانم مینو خالقی نباید خوانده می‌شد، روی عبارت «میزان رأی ملت است» شک کردیم، ظاهرا میزان رأی دو سه نفر شورای نگهبان در تهران یا اصفهان بوده است که ابتدا تأیید و سپس پشیمان شدند و ردصلاحیت کرده‌اند، ما که روی ردصلاحیت شده‌های گسترده قبلی حرفی نزدیم، به چه کسی می‌توانستیم اعتراض خود را بگوئیم؟ ولی پس از آوردن نزدیک به 200هزار رأی، اکنون چه باید بگوئیم؟

شاید سخن آن آقا ملاک باشد که گفته: رأی‌ها نمایشی و تزئینی است! 200 هزار رأی مردم اصفهان باید پایمال شود و آیا این حرکت اهانت به همۀ مردم نیست؟ که این تعداد آراء را در سطل زباله ریخته‌اند و برای آن آراء، هیچ ارزشی قائل نشده‌اند. آیا هدف انقلاب و سرنوشت مردم در انقلاب و آزادی و استقلال و جمهوری اسلامی همین است؟  «وای اگر از پس امروز بود فردائی»

شایع است که آن خانم منتخب مردم، عکسهائی از دورۀ نوجوانی و یا کودکی داشته که بدحجاب بوده و یا عکسهائی مونتاژ شده که همه مورد تکذیب قرار گرفته، شورای نگهبان که دستش برای همه چیز باز بود، به کسی هم که جوابگو نبود، چرا همان اول ایشان را ردّصلاحیت نکرد؟ تا آنکه نزدیک به دویست هزار انسان فرهیخته با آگاهی و شناخت کامل پای صندوقهای رأی بیایند و رأی بدهند، با تمام التزامی که به قانون اساسی جمهوری اسلامی داشتند، آیا زیر پا گذاشتن آراء مردم و لجن‌مال کردن آبروی مردم، آن هم خانواده‌ای که در مسیر انقلاب بودند و با تمام وجود در خدمت انقلاب و مردم بودند، خطائی بزرگ نبوده است؟

  پدر سرکارخانم مینو خالقی، استاد رحمت‌الله خالقی از سال 1342 همگام با امام و انقلاب به تربیت نیروهای انقلابی پرداخت، بارها به ساواک احضار شد و عمویش آقای مهندس ناصر خالقی علاوه بر زندانهای قبل از انقلاب، هشت سال در طول جنگ، در اسارت صدامیان در بدترین شرایط، دوران اسیری را گذراند، اکنون آراء خانمی از این خانواده را باطل اعلام می‌کنند! ردصلاحیت بعد از رأی آوردن چه مفهومی دارد؟ اگر رأیها هم تزیینی باشد این آبروریزی را در جهان چگونه توجیه می‌کنیم؟ همۀ مردم دنیا مشاهده کردند که کسانی به دور از سیاست و شاید بی‌توجه به حق‌الناس با خانم جوانی با یک دنیا امید،  آرزو،  آگاهی و درایت، که برای خدمت به مردم کمر همت بسته بود چه کردند و چه عکس‌العملی را در دنیا پدید آوردند، آیا کسی در برابر خدا جوابگو خواهد بود؟

همین برخوردهای نسنجیده و نادرست است که افراد را از دادن رأی بیزار می‌کند، آیا با این عمل آزادی و دموکراسی و عدالت و مردم سالاری  ایران، زیر سؤال نمی‌رود؟

در سالروز همه‌پرسی حکومت جمهوری اسلامی ایران که در روزهای ۱۰ و ۱۱ فروردین ۱۳۵۸ در سراسر ایران برگزار شد و 98/2 درصد واجدین شرکت با دادن رای قاطع «آری»، با برقراری حکومت جمهوری اسلامی موافقت کردند، از جناب دکتر روحانی ریاست محترم جمهوری ‌پرسیده می‌شود:  آیا همین است تدبیر و امید و بصیرت و صیانت از آرای مردم که وعدۀ آن به مردم داده شده بود؟

«خدایش موفق دارد»

فضل الله صلواتی - 12 فروردین ماه 95