صبح پنجشنبه ۲۳ فروردین‌ماه، استاد محمدباقر کتابی، مفسر قرآن و نهج‌البلاغه و استاد ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان به دلیل کهولت سن درگذشت. پیکر این استاد فرهیخته ساعت ۹ صبح فردا جمعه ۲۴ فروردین‌ماه از مقابل منزل ایشان تشییع و در قطعه۳۳ باغ رضوان اصفهان به خاک سپرده می‌شود. مراسم ترحیم و بزرگداشت این استاد فقید نیز روز شنبه ۲۵ فروردین‌ماه در مسجد سید اصفهان برگزار می‌شود.
دکتر کتابی در سال ۱۳۰۲ شمسی در اصفهان چشم به جهان گشود. وی دارای دکترای الهیات و عرفان و فلسفه اسلامی دانشگاه تهران و تحصیلات حوزوی در سطح عالی بود. آقای محمد مهریار، میرزا ابوالفضل همائی،حاج رحیم ارباب، حاج میرزا علی آقا شیرزای، آیت الله حاج شیخ مهدی نجفی، آیت الله حسین خادمی و آیت الله طیّب از استادان دکتر کتابی بوده‌اند.
رجال اصفهان در علم و عرفان و ادب و هنر، مقدمه بر کتاب (وحدت وجود) تألیف مرحوم استاد فضل الله ضیاء نور، .... از تالیفات مرحوم کتابی است اشتغال در امور قضایی، استاد دانشگاه اصفهان و دانشگاه صنعتی، عضویت در انجمن آثار و مفاخر اصفهان از جمله مسئولیت های علمی و فرهنگی این استاد فقید بود.
روحش شاد
بزرگداشت استاد کتابی برگزار شد
بزرگداشت محمدباقر کتابی مفسر قرآن، شارح نهج البلاغه و استاد دانشگاه در مسجد سید اصفهان برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایمنا، در این مراسم فضل الله صلواتی، فعال فرهنگی و سیاسی اظهار کرد: معلم های بسیاری درزمینه نهج البلاغه و تفسیر وجود دارند. با این وجود، کسانی که روحیه این درس‌ها را در خود پرورش می‌دهند، کم هستند.
همچنین احمد کتابی، فرزند بدرالدین کتابی در این مراسم گفت: فرهنگیان اصفهان، استاد کتابی را به چشم پدر می‌نگریستند و او را به عنوان خدوم‌ترین فرد فرهنگی می‌شناختند.
وی افزود: سال‌ها پیش مرحوم ذوالنور، شاگرد استاد محمدباقر کتابی در مقدمه کتاب دوجلدی شرح حافظ، از این استاد به عنوان بهترین معلم دنیا نام برده بود.
وی ادامه داد: استاد کتابی، کسی بود که دانشجویان کلاس‌های دیگر به صورت مستمر در کلاس‌های او شرکت می‌کردند تا جایی که کلاسی را با ظرفیت ۳۰۰ نفر برای آنها در نظر می‌گرفتند.
گفتنی است بسیاری از مقامات شهری اصفهان در این مراسم حضور یافتند.
تصاویر از مرحوم استاد محمدباقر کتابی در جمع دوستان
با اینکه فقر و گرانی و تورم در جامعه ایران بیداد می¬کند، کارگران و برخی بازنشستگان از اندک بودن و نگرفتن حقوق چند ماهه، به ستوه آمده¬اند، خیل بیکاران همه جا را پر کرده، به خاطر عدم مدیریت در توزیع آب و ناتوانی برخی مدیران در ادارۀ کارها و واحدهای مربوطه، سیل روستائیان را به شهرها می¬کشانند، عده¬ای نیز برای سنگ¬اندازی جلوی تلاشهای دولت، کشور را فلج می¬کنند و با سیاه نمایی و ایجاد ناامیدی، جامعه را به افلاس می¬کشانند.
بیهوده و بی¬سبب به جان دراویش می¬افتند، تعدادی بسیار را دستگیر می¬کنند، آشوب می¬آفرینند، رهبر روحانیِ بعضی افراد را دستگیر می¬کنند تا در گوشه و کنار علیه نظام شعار داده شود، مشکل مردمی را که سهمیه آب و حق آب خود را درخواست می¬کنند با چوب و چماق به جان آنها می¬افتند، با بازنشستگان برخی صنایع که حقوق خود را دریافت نکرده اند برخورد می-کنند، به متضررین موسسات مالی و اعتباری بی¬توجهی می شود، برای بستگان کارکنان برخی رسانه¬های خارجی مزاحمت ایجاد می¬شود، در صورتی که برخی، مخالف همکاری کسانشان در آن رسانه¬ها هستند، به عده¬ای دختر جوان که تحت تأثیر بعضی شبکه های ماهواره¬ها و کانال های شبکه مجازی، روسری می¬اندازند و شعار حجاب اجباری سر می¬دهند، تهمت¬های زشت می¬زنند و زندان¬های سنگین می¬دهند، آیا با این عمل همه چیز اصلاح می¬شود؟ آنها که چند ماه است حقوقی دریافت نکرده¬اند، چه باید بکنند؟ هزینه¬های شب عید را چگونه باید بپردازند؟
تدریس استاد مبرز آقای دکتر صادق زیبا کلام را از دانشگاه آزاد حذف می¬کنند، مثل آنکه تعمد دارند تمام شایستگان و یاران مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی را حذف کنند، آیت الله هاشمی که این همه به این کشور خدمت کرد و گامهای مثبت سازندگی برداشت و جزو نخبه¬های انقلاب و یاران امام بود باید نامش نباشد، دکتر امیری رئیس پیشین دانشگاه آزاد اصفهان را نیز پس از یکسال، از مدیریت برداشتند، و کلاسهایش را تعطیل کردند، در صورتی که امتحان خود را به خوبی داده بود، تنها جرمش آن بود که برای مرحوم هاشمی مجلس یادبوی ترتیب داده بود! مرا نیز که چند ساعتی در دورۀ دکترا تدریس داشتم چون فقط علاقمند به مرحوم هاشمی بودم و در مراسم ترحیمش صحبت کرده بودم حذف کردند، و اینها بعد از چهل سال که از انقلاب می¬گذرد چه خطاهای فاحشی است که انجام می¬شود و چه ضربه¬هائی است که به بدنه انقلاب می¬زنند، آن هم به نام انقلاب و نظام و اندیشه¬های دانشگاهی! این عناصر تعمد دارند که مردم را از انقلاب برگردانند و به آشوبها دامن بزنند و عامل اصلی آشوب ها و انحرافها اینان هستند.
از آن طرف که معاندانی چون آمریکا و عربستان و اسرائیل چنگ و دندان نشان می¬دهند و قصد دارند که ایران را به سختی بکشانند، آیا نمی¬شود مخالفان معاند از این همه کارشکنی و چوب لای چرخ دولت گذاشتن دست بردارند؟ مثل آنکه کسی در این کشور حاکمیتی ندارد، هر کس ساز خود را می¬نوازد، فقط کشور محل تاخت و تاز یک عده بی¬اطلاع و ناسازگار قرار گرفته و معلوم نیست با بی¬کفایتی و بی¬سیاستی می خواهند کشور بزرگ ایران را به کجا بشکانند؟ آینده¬ای مبهم و ناامید کننده برای مردم ترسیم کنند!؟
از سالهای 1338 و 39 عدهای از جوانان روشن
و آگاه اصفهان که در شعر و ادب هم دست داشتند، مجمعی تشکیل دادند به نام «انجمن
صائب» و همه هفته شبهای جمعه در محل کتابخانه مدرسه چهارباغ (فرهنگ) جمع میشدند
و شعر و مقاله میخواندند، اشعار نو یا نیمائی نیز خوانده میشد، روزهای جمعه در
همان محل «انجمن کمال الدین اصفهانی» که شاعران سنتی شعر میخواندند و اساتیدی چون
زنده یادان: صغیر، متین، بصیر، نوا، مجلسی و شکیب و... حضور داشتند، اشعار خوب و
پرمحتوائی نیز ارائه میشد و آن انجمن تا سالهای سال ادامه داشت.
اما انجمن صائب جنبۀ تجددخواهی و روشنفکری داشت، جوان های
بامطالعه و خوش استعدادی این انجمن را تشکیل داده بودند که نام برخی از آنها را به
یاد دارم، زنده یادان: حمید مصدق، هوشنگ گلشیری، روشن رامی، ناصر مطیعی، مهندس
صدرعاملی و آقایان: روشن، ذوالنور و... حدود 60 سال از آن زمان گذشته و نام دیگران
به خاطرم نمانده، تنها مرحوم مصدق بود که چون از تهران به اصفهان می آمد در ایام
پس از انقلاب، ملاقاتی بود و شعری و بازگوئی خاطراتی از اشعار او بود:
من اگر برخیزم
تو اگر برخیزی
همه بر می خیزند
من اگر بنشینم
تو اگر بنشینی
چه کسی برخیزد
چه کسی با دشمن بستیزد
این شعر، از شعارهای انقلابیون سال 56 و 57 شده بود، چون
سرودی خوانده می شد، حرکت زا بود.
در سال 52 مدتی با مهندس علی صدرعاملی در زندان اصفهان در یک
بند و یک اطاق بودیم، همان وقت هوشنگ گلشیری دربند دیگری بود که با هم دیداری
داشتیم، هر دو روحیه خوبی داشتند، ولی شرایط ایجاب می کرد که آن دو با هم اظهار
آشنائی نکنند، چون مأموران حکومتی و مخبران و مفتّشان، در گوشه و کنار زندان و
خارج زندان فراوان بودند، آخر آنها می خواستند برای همیشه و تا ابد حاکم باشند و
خود را قدر قدرت، قوی شوکت، اَبدمدّت و جاودانه می پنداشتند! دورانشان نیز گذشت و
چون توده برفی آب شدند.
انجمن صائب بعدها با مدیریت آقای صاعد ادامه پیدا کرد و تا
امروز در کنار مزار صائب، روزهای جمعه برقرار است و از انجمنهای پررونق اصفهان
است.
تنها از آن انجمن بعد از پیروزی انقلاب گاه و بیگاه ناصر
مطیعی را در دانشگاه ملاقات می کردم، ناصر در انجمن دهۀ 30 و 40 شعر نمی گفت ولی
شعرشناس و کتاب شناس بود، هر جلسه از کتابها و از مطبوعات سخن می گفت، تاریخچۀ
مطبوعات اصفهان را خوب می شناخت، تحلیل می کرد و ایرادات کتابها را می گفت، با
مرحوم استاد صدرهاشمی و دیگر صاحب نظران و مؤلفان این رشته، مصاحبه ها و بحث ها
داشت، نظرات و نوشته های آنها را نقد می کرد، عاشق کتاب بود، زیاد مطالعه می کرد،
دربارۀ هر کتاب و هر نویسنده ای که سخن می گفت، حرفهائی برای گفتن داشت، بعد از بازنشستگی
نیز رابطۀ خود را با دانشگاه و دوستان دانشگاهی قطع نکرد، تا آنکه روزگار بیماری
فرا رسید و شد آنچه نباید بشود! چه می توان کرد؟ «هر قوی اول ضعیف گشت و سپس مرد»
بالاخره برای گلچین روزگار فرقی نمی کند، از ملک ادب، همۀ
نیکان و اندیشمندان را نیز می برد، «وین گله را ببین که چه آسوده می چرد»
خدایش غریق رحمت بی منتهای خود بفرماید و خانواده و دوستانش را
در سلامت و سعادت پایدار، دارد.
جلسه تفسیر قرآن با سخنان آقای دکتر صلواتی هر هفته در جمع علاقمندان , راهیان نور و امید، برگزار می گردد، آخرین جلسه هفتگی انجمن قرآنی نور امید در سال 1396 در منزل مرحوم خلیل رجبی، فردی باصداقت، متعهد، با اخلاق و رفتارنیک و باتقوا که از اعضاء این انجمن بود با یک برنامه ویژه با حضور آیت الله جواهری، حجت الاسلام والمسلمین آقای دانشمند مسئول دفتر آیت الله عظمی صانعی، حجت الاسلام والمسلمین آقای سعید کتابی، و دیگر بزرگان و فرهیختگان برگزار شد.
در این مراسم آقای دکتر صلواتی آیاتی از کلام الله مجید را تفسیر کردند، آنگاه خانواده مرحوم رجبی از حضور میهمانان تشکر و قدردانی نمودند، سپس حجت الاسلام والمسلمین آقای دانشمند سخنانی در خصوص جایگاه و شخصیت حضرت فاطمه زهرا(س) ایراد کردند.
