دین و انسانیت جز اجرای حق نیست. «اَللَهُمَ اَرِنی الحَقَ کَما هِیَ»

« حق النّاس و حق الله »

فضل الله صلواتی

منتشر شده در ماهنامه داخلی، انجمن محققان و مدرسان روحانی اصفهان

27 دیماه 1394

کلمۀ حق معانی وسیعی دارد و کاربردهای فراوانی، از خدا گرفته تا واقعیت های جهان  هستی همۀ انسان ها خود را صاحب حق می دانند از حاکمان مستبد تا گدایان گوشه نشین.

هر امر قاطعی که در جهت تأمین حقوق مردم باشد حق است. حق مطلق فقط خدا است. انبیاء و اولیای الهی چون نمایندۀ خدا و در مسیر وی قرار دارند، حق به حساب می آیند. آدمها به هر نسبتی که در جهت سعادت انسان ها گام بردارند به حق واصل شده اند.

راستی، عدالت، نظم، قضاوت صحیح، توجه به حقوق جامعه، تثبیت نیکی ها، لیاقت ها و شایستگی ها، گرایش به حقیقت ها، پذیرش واقعیت ها، روی روال صحیح زندگی کردن، با مردم با خوشرویی و شادمانی برخورد کردن و... اینها معانی حق هستند.

حق مانند خدا همه جا هست و همیشه تکلیف ایجاد می کند، خودش را نمی‌توان مشاهده کرد، ولی آثارش کران تا کران جهان را گرفته است، در همه جا حق وجود دارد. در قرآن مجید 258 بار کلمه «حق» ذکر شده است.

حق برای همه حتی کافران مسلم شده است و «حق علیهم الضلاله»⁽¹⁾