سپاس از معاون اول ریاست محترم جمهوری
نظارتهای استصوابی و رد صلاحیتهای گسترده باعث شد که معدود افرادی به مجلس شورای اسلامی راه یابند که رسم ادب ندانند و عالمان و مراجع تقلید را نشناسند و درک نکنند که چه کسانی مورد احترام و اعتماد مردمند و مردان انقلاب و پایه گذاران آن کیانند، آنها چون در روزگار انقلاب کودک دبستانی بودهاند، معلمان و مربیان و خدمتگذاران خلق را نمیشناسند، بر سر سفره ی آمادهای نشسته اند و رنجهای دوران طاغوت را نمی فهمند.
به یکی از شایسته ترین و بااستعدادترین و لایقترین شاگردان امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه)، حضرت آیت الله العظمی حاج شیخ یوسف صانعی (حفظه الله تعالی) و حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی (سلمه الله تعالی) یار باوفای امام و دیگران، اسائه ادب دارند.
بزرگش نخوانند اهل خرد که نام بزرگان به زشتی برد
آیت الله صانعی با نوآوریهای فقهی و بینشهای دقیق حِکمی، از مراجع برجسته و مورد توجه شیعیان جهان قرار گرفته اند، از امیدهای آینده برای تعالی بخشی به فقه پویای محمدی(ص) و یکی از احیاکنندگان مکتب انسان سازی امام صادق(ع) میباشند.
آیت الله صانعی با داشتن سوابق اجرائی و قضائی، به مشکلات جامعه واقف و در فتاوا و استنباطهای خود میتوانند راهحلهائی برای معضلات اجتماع ارائه دهد.
همچنانکه آیت الله هاشمی میتواند گرههای کور بین المللی و سیاست خارجی را بگشایند.
ملاقات اخیر دولتیان با حضرت آیت الله صانعی، افتخاری است که آنان را با مراجع محبوب مردم و عالمان انقلابی مربوط میسازد.
دیدار جناب آقای دکتر جهانگیری معاون اول ریاست جمهوری و همراهان را با حضرت ایشان سپاس میداریم.
اصفهان – فضل الله صلواتی 14/11/92
روزنامه شرق پنج شنبه ۳ بهمن ماه ۱۳۹۲ - صفحه ۱۰
شهرداری چشم به خانه وقفی انجمن صنفی روزنامهنگاران اصفهان دارد
شیر بییال و دم و اشکم
سمیه قنبری
35سال پیش یکی از روزنامهنگاران اصفهانی قبل از مرگ وصیت کرد تا در حیاط منزل خانهاش به خاک سپرده شود؛ منزلی که بهعنوان اولین خانه موزه ایران برای انجام فعالیتهای فرهنگی، هنری و روزنامهنگاری توسط مالکش «امیرقلی امینی» وقف شد. تا پس از 30سال فعالیت روزنامهنگاری چراغ خانهاش همچنان برای روزنامهنگاران اصفهانی روشن باشد. خانهای زیبا به سبک معماری سنتی که در سال 1319 توسط هنرمندان اصفهانی ساخته شد و سالها ایوان و حیاطش با سروهای سر به فلککشیده پاتوق روزنامهنگارانی بود که ساعتها در مهتابی خانه مینشستند از زمین و زمان با هم صحبت میکردند؛ روزنامهنگارانی که خاطرات سالهای جوانی خود را در لابهلای کاشیها و نقاشیهای دیوارهای حیاط و سقف بنیاد امیرقلی امینی به امانت گذاشتهاند. اما این روزها ساکنان جدید وقتی هنگام ورود به حیاط از کنار قبر صاحب خانه عبور میکنند، آدمهای غریبهای هستند که بنیاد امیرقلی امینی برای آنها شاید تنها یک خانه فرسوده قدیمی است که بهتر است شهرداری آن را مانند دهها خانه تاریخی دیگر خراب کند و بهجای آن پاساژ و آپارتمان بسازد.
آذر 1378 گروهی از روزنامهنگاران و نویسندگان اصفهانی بهمنظور پیگیری مطالبات خبرنگاران و روزنامهنگاران انجمن صنفی روزنامهنگاران استان را تاسیس کردند؛ انجمنی که با وجود صاحب خانهبودن چندسالی است خانه به دوش شده است و گویا هیچکس نیست که مطالبات آنها را پیگیری کند. فضلالله صلواتی یکی از قدیمیترین روزنامهنگاران و نویسندگان اصفهانی که از سالهای 1335-1334 همکاریاش را با مرحوم امیرقلی امینی و نوشتن مقالات انتقادی در روزنامه اخگر آغاز کرده است، درخصوص انجمن میگوید: «با توجه به وصیت مرحوم امینی منزل ایشان با اسباب و وسایل برای تبدیلشدن به بنیاد فرهنگی وقف شد. پس از تاسیس انجمن صنفی روزنامهنگاران با توجه به وقفنامه با همکاری مجید زهتاب مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت دفتر انجمن در بنیاد فرهنگی امیرقلی امینی مستقر شد.»
ادامه مطلب را مطالعه فرمایید
لینک خبر