زندگی نامه، مصاحبه ها، مقالات، دکتر فضل الله صلواتی
تصاویر، دست نوشته ها، زندگی نامه، مصاحبه ها، مقالات و...زندگی نامه، مصاحبه ها، مقالات، دکتر فضل الله صلواتی
تصاویر، دست نوشته ها، زندگی نامه، مصاحبه ها، مقالات و...
عیادت از آقای علیرضا رجایی
علیرضا رجایی
عیادت آقایان: دکتر صلواتی و مهندس محمود دردکشان از آقای علیرضا رجایی
علیرضا رجایی (تولد۲۸ مهر ۱۳۴۱) از فعالان سیاسی ملی - مذهبی ایران، زندانی سیاسی و مدیر انتشارات گام نو و مدیر گروه سیاسی هیأت تحریریه روزنامه‌های جامعه، توس و نشاط بود. وی در انتخابات مجلس ششم سال ۱۳۷۸ کاندیدای ائتلاف نیروهای ملی-مذهبی در تهران بود و بر اساس نتایج انتخابات در ردۀ بیست‌وهشتم قرار گرفته و به مجلس راه یافت، اما پس از ابطال تعداد ۵۳۴ صندوق رای حاوی بیش از ۷۰۰ هزار رأی توسط شورای نگهبان ،وی از فهرست نامزدهای منتخب خارج شده و جای خود را به غلامعلی حداد عادل داد. او دارای تحصیلات دکترای علوم سیاسی از دانشگاه تهران است.
بازداشت در سال ۱۳۷۹ - علیرضا رجایی در اسفند سال ۱۳۷۹ همراه با جمعی دیگر از فعالان ملی_مذهبی نظیر:
عزت الله سحابی، حبیب الله پیمان، رضا رئیس طوسی، محمد ملکی، محمد بسته نگار، محمدحسین رفیعی، محمد محمدی اردهالی، تقی رحمانی، هدی صابر، مسعود پدرام، سعید مدنی، رضا علیجانی، مرتضی کاظمیان و محمود عمرانی، بازداشت و سپس در زمستان ۱۳۸۱ در دادگاه انقلاب اسلامی محاکمه شد.
زندان پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم - وی در سال ۱۳۸۸ برای مدتی و در اردیبهشت ۱۳۹۰ به اتهام ارتکاب جرایم امنیتی از سوی مأمورین امنیتی بازداشت شد.
طبق حکم شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی، به اتهام عضویت در ائتلاف نیروهای ملی مذهبی و اقدام علیه امنیت ملی نظام جمهوری اسلامی و نیز فعالیت تبلیغی علیه نظام، به ۴ سال حبس و ۵ سال محرومیت از تمامی حقوق اجتماعی و حق عضویت در تشکل‌های سیاسی و نهادهای مدنی، محکوم شد. علیرضا رجایی در مورخه ۴ آبان ۹۴ پس از تحمل شش سال حبس از زندان آزاد شد.
آغاز بیماری، برادر علیرضا رجایی در مصاحبه ای با روزنامه اعتماد عنوان کرد که روند شیوع و ابتلای وی تقریباً از اسفند ماه سال ۹۳ آغاز شد. در خرداد ماه سال ۹۴ توده ای از سینوس وی بیرون آمد. او روند درمانی خود را با ۴ دوره شیمی درمانی سنگین و بدنبال آن ۳۵ جلسه رادیو تراپی سپری کرد و در نهایت پزشکان مجبور شدند روز یک‌شنبه ۵ شهریور ۱۳۹۶ طی یک عمل سنگین ۱۴ساعته مورد جراحی قرار دهند که در اثر این عمل جراحی یک چشم وی تخلیه و بخشی از صورت و فک او برداشته شد.
رأفت اسلامی، در عاشورای حسینی!؟
« رأفت اسلامی در عاشورای حسینی!؟»
«عاشورا» پیام‌آور آزادگی و آزادمردی، انصاف و عدالت برای همۀ مردم
جهان است. ایرانیان پس از 14قرن با برداشت از «تشیّع علوی» و «نهضت حسینی»، انقلاب
اسلامی خود را به پیروزی رساندند و به دوران دیکتاتوری و استبداد پایان بخشیدند.
هدف انقلابیون و امید مبارزان در آن بود که پس از پیروزی نهضت، بیعدالتی، فقر، جهل و فساد، نباشد، انحراف و دروغ و خیانت ورافتد، بساط دزدی و رشوه‌خواری و ریا و خودخواهی و خودپرستی از جامعۀ ایران برچیده شود، آرزو داشتیم که مدینۀ فاضله تشکیل دهیم، گرگ‌ها را عادت دهیم که با بره‌ها از یک آبشخور، آب بیاشامند، کسی آب را گِل نکند.
به پیروی از امام علی(ع) و فرزندانش، در سایه حاکمیّت اسلامی، در همه جا عدالت و آزادی و دموکراسی و رفاه، برادری و برابری ایجاد نمائیم، به کسی بد نگوئیم، اهانت و لعن و تقاضای مرگ برای کسی نداشته باشیم، درهای زندانهای سیاسی و عقیدتی را ببندیم، محدودیت و حصر و حَبس و اختناق را تعطیل کنیم، تفتیش عقاید و تجسس و بررسی از زندگی شخصی افراد را رها سازیم، ترس از ساواک و مأموران خُفیه را به اعتماد و اطمینان تبدیل نماییم، به مردم مژده میدادیم که زندانهای مخوف شاهی و شکنجه گاههای ساواک جهنمی شاه را به موزه های عبرت و مکانهای سازندگی و مدرسه و دانشگاه تبدیل نمائیم.
ما پیروان حسین (ع)، شعار حسینی: «لِطَلَبِ الاِْصْلاحِ فى أُمَّه جَدّى» برای اصلاح جامعه از هر انحرافی، سر میدادیم و حرکت میکردیم، باشد که همۀ خطاها را اصلاح کنیم، فقر و فساد و اعتیاد را، به دوستی و سلامت جامعه برگردانیم.
تا کجا موفق بوده ایم؟ اهداف عالی خود را تا چه اندازه عملی کردیم؟ آیا دوست داریم آیندگان در کتابهاشان، ضمن بیان عدم موفقیتهای ما بنویسند: آنها زندانی سیاسی و عقیدتی داشتند، پایه گذاران و یاران امام خمینی را بدون دادگاه و تفهیم هر گونه اتهامی، سالها در حصر و زندان قرار دادند؟ زندانیان سیاسی را به جرم دگراندیشی از همۀ مزایای زندگی محروم کردند، خانواده ها را پریشان و جامعه ی ایرانی را سرافکنده نمودند، بهانه به دست خارجیان دادند که مدعیان حکومت اسلامی، رعایت حقوق بشر را نکردند.
مکتب ما، سنت ما، مبنا و اصل حقوق بشر است، قرآن ما، کتاب زندگی و عدالت و آزادی است، چرا ما باید مورد طعن و ایراد حقوق بشریهای سازمان ملل قرار گیریم؟ فطرت بشریت از ما سؤال میکند که: آن ایمان و عدالت و آزادگی که وعده میدادید در کجا است؟ رأفت اسلامی «یوْمُ الْمَلْحَمَهِ» بود یا «یوْمُ الْمَرْحَمَه»؟ لطف و مرحمتی را که شامل حال مردم کردید باید بنمایانید، مصداقهای آن را نشان دهید......
آیا زندانهایمان خالی شد؟ آیا مردم ایران از عملکردها راضی هستند؟ آیا فشارهای مالیاتی را برداشتیم؟ آیا سود وامها را تقلیل دادیم؟ آیا در بیمه و طلبهای دولتی، تسهیلاتی ایجاد نمودیم؟ آیا فساد و فحشا را برانداختیم؟ آیا از اختلاسها و دزدیها کاستیم؟ آیا فقر و گرانی و بیکاری را کنترل کردیم؟ و آیا سیستم اداری و قضائی ما سالم شد؟ و...
و آیا نمیشود در ایام عاشورای حسینی، به خاطر آن امام هُمام که همه چیز خود را در راه خدا فدا کرد، با نهایت صمیمیت از پیشگاه مقام معظم رهبری، مقام منیع ریاست جمهوری، نمایندگان معزز مجلس شورای اسلامی، قوۀ محترم قضائیه، شوراهای تأمین، گروههای اطلاعاتی، و... درخواست کنیم که دیگر پس از نزدیک چهل سال که از انقلاب میگذرد، درهای زندانها را باز کنند و زندانیان سیاسی، امنیتی و عقیدتی را رها سازند، حصرها را بشکنند، مرغان پربسته را از قفس آزاد نمایند، باشد که تنفسی شود. رحمت و عطوفت محمد رسول الله(ص) را شامل حال همه گردانند، پرچم سپید صلح را برای تاریخ برافرازند، نقطۀ روشن دیگری در لوح ایران بنمایانند که همه مردم آزادند و «انتم الطلقاء»
زندان و بازجوئی و چشم بسته رو به دیوار، تمام شود، اهانت به امثال من که تمام عمر و جوانی و زندگی را روی انقلاب گذاشتم، پسر جوانی که از فرزندان من کوچکتر و بی اطلاع بود، به خود اجازۀ بازجویی دهد، که چرا در گذشته های دور با آیت‌الله‌طالقانی و مهندس‌بازرگان دوست بوده‌ای!؟ «الله اکبر»
بدانسان که گروهبان‌های ساواکی دوران شاه، بازجویی می‌کردند که: چرا امام خمینی و آیت‌الله منتظری را دوست میداری؟ و آنها را در مسیر مبارزه همراهی می‌کنی!؟
اکنون که گَرد پیری بر سر و رویم نشسته و نیروهای جسمانی به ضعف تبدیل شده، جز از پیشگاه حق اجری نخواسته و از کسی پاداشی نگرفته ام و برای کسانم رانتی نپذیرفته ام، درخواست من، آزادی همۀ زندانیان سیاسی و امنیتی و حصریان در بند است.
چه بسیار دلسوزان نظام مقدس اسلامی، برخی از مراجع و بزرگان خواستند که حصر برداشته شود؟ چه شعارهای انتخاباتی که در راستای رفع حصر داده شد، چرا از طرح آشتی ملی استاد سید محمد خاتمی، بی تفاوت گذشتیم؟
از همه‌ی مسئولان، از همه‌ی قاضیان، از همۀ کائنات، از خدای حاکم بر جهان هستی، می‌خواهم که در این شرایط بحرانی کشور که آمریکا و اذنابش و اسرائیل علیه ایران توطئه چینی می کنند ، دیگر زندان بس است، حصر در شأن نظام اسلامی نیست، هزینه حصر را از دوش نظام بردارند و آب به آسیای دشمن ریختن کافی است، مهندس میرحسین موسوی نخست وزیر امین و مورد اعتماد زمان امام و همسرش سرکار خانم رهنورد و حجت‌الاسلام مهدی کروبی، مبارز و زندانی قبل از انقلاب، ریاست سابق بنیاد شهید کشور و ریاست مجلس شورای اسلامی از حصر و رنج و محدودیت و مرگ تدریجی رها شوند.
اگر تنبیه بود انجام شد، اگر تعزیر بود عملی گردید، اگر بازآموزی و ندامت بود، دیگر بس است.
آیا می‌شود در عاشورای امسال همانطور که امام حسین(ع) از رنج‌هایش آسوده شد و به ملکوت اعلی پیوست، یاران امام خمینی هم آزاد شوند و به اجتماع بازگردند. انشاالله
« إِنَّ اللَّهَ یُدَافِعُ عَنِ الَّذِینَ آمَنُواْ...»
والسلام
اصفهان - فضل الله صلواتی
مهرماه 1396 (محرم 1439هجری)
دوران علافی
دوران علافی!
روز جمعه 29 اردیبهشت نود و شش ، انتخابات ریاست جمهوری و شورای اسلامی شهرها و روستاها با شکوه فراوانی برگزار شد .
دوران قبل از رای گیری انتخابات چه بحث و جدلهایی بین رقبا در رسانه ها انجام شد که همه ی مردم رفتارها را ناظر بودند.
هر کدام از نامزدها وعده هایی می دادند که فکر می کردیم ایران مدینه ی فاضله و برترین کشور دنیا خواهد شد .
در
انتخابات وزیران با اینکه گفته شد فشاری در کار نبوده است، ولی دکتر
روحانی نتواست اهدافی را که در این زمینه داشتند انجام دهند، شگفت آور است
.
هنوز تکلیف استانداران معلوم نیست.
چند ماه است که می گذرد و
متأسفانه استانداران و مدیران فعلی نمی دانند رفتنی هستند یا ماندنی ؟ کدام
برنامه باید اجرا شود؟ و چه کسی باید اجرا کند؟
شهرداران منتخب شوراها ، تکلیفشان معلوم نیست؟
اگر شوراها کاره ایی هستند پس وزارت کشور و نیروهای امنیتی چه کاره اند؟
در کجای دنیا علافی و معطلی تا این حد است؟
نه مدیران امور شهری می دانند چه کاره اند؟ نه مردم می دانند برای مسائل شهریشان به کجا باید رجوع کنند؟
جناب آقای دکتر حسن روحانی چه کسی و چه نهادی باید به این آشفته بازار سر و سامانی دهد و جلوی هرج و مرج ها را بگیرد؟
انتظار
مردم آن است که تغییرات لازم هر چه زودتر عملی شود و پس از ماهها نگرانی و
بی برنامگی، تکلیف برخی شهرداران هر چه زودتر مشخص شود و به دنبال آن تکلیف
کارکنان و مدیران شهری و سایر ادارات معلوم گردد.
اکثر شهردارانی که
جدیدا مد نظر و انتخاب شده اند ، کارگزارن پیشین این نظام بوده اند ، سوابق
اجرای آنها برای همه مشخص است. چرا مجددا می خواهند از نظر امنیتی سوابق
آنها بررسی و استعلام گردد؟
مگر چه کاری انجام داده اند؟
آیا این معطلی ها دهن کجی به ارای مردم نیست؟
با آرزوی توفیق
فضل الله صلواتی 24شهریورماه
پیام دکتر فضل الله صلواتی به مناسب لغو مراسم بزرگداشت زنده یاد مرحوم دکتر ابراهیم یزدی
ما ز یاران چشم یاری داشتیم
انتظار داشتیم
در دوره دوم ریاست جمهوری جناب روحانی همه‌ی زندانیان سیاسی آزاد شوند و
فرهنگ غلط حصر برداشته شود و دریچه‌ای به آزادی گشوده شود
تسلیت درگذشت روانشاد دکتر ابراهیم یزدی
إنّا لله وإنّا إلیهِ رَاجعُون
فقدان مجاهد نستوه، دانشمند فرزانه، قرآن شناس بزرگ مرحوم مغفور دکتر ابراهیم یزدی، همراه و همگام با آیت الله طالقانی، مهندس مهدی بازرگان، دکتر یدالله سحابی، مهندس عزت الله سحبای در مسیر نهضت آزادی ایران، کسی که تمام عمر را در راه خدمت به انقلاب و ایران عزیز سپری کرد و آثار قرآنی ارزنده و خاطرات پایداری در مسیر انقلاب اسلامی و ازادی ایران از خود به یادگار گذاشت.
یادش جاویدان و راهش مستدام باد .
خدایش غریق بحار رحمت بفرماید .
درگذشت آن مرد بزرگ را به همسر فداکار ، فرزندان و دیگر وابستگان و همرزمان آن مبارز تسلیت می گوید .
اصفهان -فضل الله صلواتی
دوشنبه 96/6/6