آیت الله طاهری،وفادار به انقلاب و مردم

آیت الله طاهری،وفادار به انقلاب و مردم

لینک در پایگاه بوی باران

پایگاه خبری تحلیلی امیدنامه

برای حرکت‌های انقلابی در هر کشوری، در گذشته‌ها مردان خوشنام و با شهامت و با ایمان جلو می‌افتادند و بدون توجه به دنیا و مافیها، فارغ از اندیشه زن و فرزند، مال و منال، خانه و باغ پرچم مبارزه را برمی‌افراشتند. آن ابرمردان سودای مردمی در سر داشتند و در راه خدمت به جامعه با ظلم و بی‌عدالتی و تبعیض و فساد مبارزه می‌کردند. خود را به زندان مبتلا می‌کردند تا مردم آزاد باشند، فریاد از حق و عدالت سر می‌دادند و خود را گرفتار ناعادلان و ستمکاران می‌کردند تا حق اصالت پیدا کند. در هیچ کجای دنیا حاکمی، شاهی، دیکتاتوری، قدرتمداری نیست که خویشتن را دادگر و دادگستر و مخالفانش را دگراندیش، برانداز، توطئه‌گر و ضدامنیت و... نداند. در مصر امروز به خاطر نفرتی که توطئه‌گرایان علیه اسلام‌گرایان داشتند آنها را تروریست خواندند و صدها تن از «اخوان المسلمین» را در دادگاه‌های فرمایشی خود به اعدام محکوم کردند. اگر روزی همان اخوان‌المسلمین پیروز شوند و بر سر کار بیایند، مخالفان خود را به همین اتهامات محکوم می‌کنند! اگر کودتاگران پیروز شوند، آنها قهرمانند و ناجی ملت و مردم برای آنها کف می‌زنند و مداحان در رسانه‌ها تعریف و تمجید می‌کنند، ولی اگر کودتا شکست خورد، همگان آنها را خائن و ضدانقلاب و وابسته به بیگانه و... به حساب می‌آورند و تظاهرات‌کنندگان خواستار اعدام آنها می‌شوند. قرار روزگار تاکنون به همین منوال گذشته است و می‌گذرد. ولی حق‌پرستان و حق‌گویان‌اند که «ز آب و خاک دگر و آب و هوای دگرند». آنان جان بر سر دست گذارند و خود را با قدرت‌های زمانه درگیر کنند و سختی‌ها و رنج‌های آنان را تحمل کنند. چه بسیار افرادی که در برابر انحراف‌ها و خودکامگی‌های اندیشه قرون وسطی ایستادگی کردند و تباه شدند، در برابر بنی‌امیه و بنی‌عباس و... در دنیای اسلام، قهرمانانی بودند که آنها نیز مورد غضب خلیفگان جور قرارگرفته و به‌سزای خود از نظر آنها رسیدند و به فیض شهادت نایل شدند. در طول تاریخ زندان‌ها، شکنجه‌ها، تبعیدها، اعدام‌های سیاسی و دینی، همه نتیجه مبارزات پایداران روزگار خویش بوده است که برای احقاق حق و اجرای عدالت قدم برداشتند و در انبوه مبارزان زمان شاه، کسانی که سعادت ملت ایران را می‌خواستند، در سختی و رنج جان باختند شاهد این بودیم که به چه سرنوشت‌هایی دچار شدند و به جای ایجاد جامعه عادلانه، در سلول‌های تنگ و تاریک طاغوتی، زندان اوین، زندان کمیته مشترک و... من که فقط 14 ماه در زندان‌های انفرادی ضد اطلاعات ارتش در پادگان فرح‌آباد اصفهان محبوس شدم، باشد که باعث تحریک و آشوبگری زندان‌های عمومی اصفهان نشوم و بقیه در زندان ساواک و شهربانی و... آن همه شکنجه، آن همه آزار، آن همه سختی، برای آن بود که امثال آیت‌الله طاهری و یاران و دوستان‌شان جنایات حاکمان و دست‌اندرکاران حکومت را نادیده نمی‌گرفتند و تملق نمی‌گفتند و اعتقاد نداشتند که «هر عیب که سلطان بپسندد هنر است»، بالاخره عیب و گناه سلطان از همه بالاتر و بدتر است و باید محاکمه شود. آیت‌الله سیدجلال‌الدین طاهری با اندوخته‌های فقهی در حد مرجعیت و روشنفکری و آگاهی و روشن‌بینی قدم به میدان نهاد، کسی که در خطبه‌های نمازجمعه و در منبرها فساد حکومت خودکامه را فریاد می‌کرد و نمی‌توانست فقر و جهل و انحراف و انحطاط جامعه را تحمل کند، خود را به آب و آتش می‌زد، با فداکاری به میان آتش فقر طاغوتیان می‌رفت، او و دیگر مبارزان و جهادگران قصد اصلاح جامعه را داشتند، آنها می‌خواستند جلوی نظم و بی‌عدالتی را بگیرند، در ابتدای کار جز صلاح و مصلحت حکومت و ملت قصد دیگری نداشتند، ولی دریوزگان دربار و شاه آنها را دستگیر کردند، کتک زدند، شکنجه‌های روحی و جسمی دادند، تبعید کردند، اجازه ملاقات با افراد یا تلفن ‌زدن به خانواده را به آنها ندادند و چه بسیار جوانانی را که زیر شکنجه‌ها شهید کردند؛ جان‌باختگانی که نه شناخته شدند و نه کسی برای آنان مراسمی برگزار کرد، خدایشان غریق رحمت بی‌منتهای خود بفرماید. آیت‌الله طاهری در اصفهان الگو و اسوه بود، دیگر شهرها و استان‌ها هم از اراده و ایمان و پایداری او الهام می‌گرفتند، به مردم اصفهان و به مردان انقلاب روحیه می‌داد. آیات خدامی و سیدمحمد احمدی و دیگر روحانیون انقلابی شهر، با وی همراه و همگام بودند، روحانیون مبارز وی را یاری می‌کردند، حرکت‌های‌شان الهی بود و خالصانه و مخلصانه گام برمی‌داشتند، همه مردم ایران، تمام شهرهای کشور به امید آنکه عدالت و آزادی را حاکم گردانند و قدم در راه دموکراسی گذارند با پیشوایان‌شان، با علما و روشنفکران‌شان برای براندازی ظلم و تبعیض به دنبال امام خمینی رحمه‌الله‌علیه قدم برمی‌داشتند، تظاهرات بر پا می‌کردند، فریادها برمی‌آوردند، مصیبت‌ها را تحمل کردند و رنج‌ها را شاهد بودند و به سیاهچال‌ها افتادند. چه شهدای جوانی که در راه خدا به پیشگاه ملت تقدیم کردند، سرانجام در انقلاب پیروز شدند، شاه رفت و امام آمد، فجر انقلاب طالع شد، خورشید انقلاب‌اسلامی‌ایران بر همه مردم جهان گرما بخشید، حرکت‌ها آغاز شد، تاریکی‌ها روشن شد، آزادی و دموکراسی نهادینه می‌شد، مقدمات رفاه و آبادانی رخ می‌نمود، که باز هم شیطان‌ها از ملت ایران غافل نبودند، دشمن جنگ هشت ساله‌یی به ملت ایران تحمیل کرد، با فداکاری‌ها و جانفشانی‌های بسیار دشمن خونخوار از سرزمین‌مان بیرون رفت، اما به چه قیمتی؟ ده‌هاهزار شهید و جانباز، بی‌خانمانی هزاران نفر، ویرانی ده‌ها شهر و روستا و... آیت‌الله طاهری در طول جنگ رزمندگان را تنها نگذاشت، به جبهه‌ها سر می‌زد، در پادگان‌ها و مقر‌ها و پاسگاه‌ها با سربازان مجاهد و مبارز اسلام دم‌خور می‌شد و به آنها روحیه می‌داد، در حد امکان نیازهایشان را برطرف می‌کرد، در کنار آنان آرزوی شهادت می‌کرد ولی عنایات الهی شامل حال مردم اصفهان می‌شد که او بازگردد و در خطبه‌های نمازجمعه با صدای لرزان و مطمئن و اثرگذار خود برای مردم سخن گوید و حمایت از نیروهای رزمنده را از آنها بخواهد و از حق برای آنان بگوید. مردم وفادار اصفهان هیچگاه تنهایش نگذاشتند، در همه مراحل با او بودند و از دل و جان به رهنمودهایش گوش می‌دادند، او را نماینده امام امت و زبان گویای او می‌دانستند. نهایت همراهی و همکاری را با وی داشتند و تا پایان زندگی اندوهبارش با وی بودند و هنگام مرگ روی دست‌ها تا گلستان شهدای شهر بدرقه‌اش کردند و در کنار شهیدان و در قلب خود برای همیشه جایش دادند. «طاب ثراه و جعل الجنه مثواه».او نیز شهید شاهد بود و در تمام عمر، زندگی شهادت گونه داشت و در هر شرایطی سرباز پیشرو و پیشگام اسلام بود. شهید آن است که زندگی‌اش در راه هدف الهی و پیروزی حق باشد، مزار مطهر او و دیگر شهیدان، زیارتگاه عاشقان حقیقت و دوستداران اسلام محمدی و تشیع علوی است.

«هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق / ثبت است بر جریده عالم دوام ما»

وسلامٌ علیْهِ یوْم وُلِد ویوْم یمُوتُ ویوْم یُبْعثُ حیًّا

بود و رفت

انسان والا طاهری/ در جان و دل‌ها طاهری/ روح و روان‌ها طاهری/ محبوب جان‌ها بود و رفت/ بحر خروشان طاهری/ دریای جوشان طاهری/ قلب پریشان طاهری/ پویا و جویا بود و رفت/ مصداق ایمان طاهری/ عشق فراوان طاهری/ شاگرد قرآن طاهری/ در لفظ و معنی بود و رفت/ سید‌جلال‌الدین ما/ آرامش و تسکین ما/ خدمتگزار دین ما/ اندر دل ما بود و رفت/ نسل حسینی بود و رفت/ یار خمینی بود و رفت/ حق‌الیقینی بود و رفت/ فرزند زهرا بود و رفت/ بود انقلابی مرد دین/ بود افتخار مسلمین/ در سلک ارباب یقین/ غرق تمنا بود و رفت

در خطبه‌های جمعه‌ها/ گفته بسی ناگفته‌ها/ سوز دل افسرده‌ها/ پویا و گویا بود و رفت

سردار اندر جبهه‌ها/ سالار بر فرزانه‌ها/ خورشید اندر خانه‌ها/ مولا و آقا بود و رفت

در جبهه با رزمندگان/ همگام با آزادگان/ در مجمع دلدادگان/ با شور و غوغا بود رفت

با سالکان با عارفان/ با عالمان با زاهدان/ با مردمان بی‌نشان/ در روز و شب‌ها بود و رفت

صبر و متانت پیشه‌اش/ راه خدا اندیشه‌اش/ حق‌جویی اندر ریشه‌اش/ عبدی ز مولی بود رفت/ راه عدالت راه او/ لطف خدا همراه او/ سر داده بر درگاه او/ با شور و شیدا بود و رفت

از بین ما دلخسته رفت/ از بی‌وفایی رسته رفت/ با مردمان پیوسته رفت/ در رنج اعدا بود و رفت// فارغ ز حقد و کینه‌ها/ اندر درون سینه‌ها/ روحش چنان آیینه‌ها/ دور از ریاها بود و رفت/ آسوده شد از رنج و غم/ از محنت و درد و الم/ اندوه‌های بیش و کم/ اندر بلاها بود و رفت

مست الست جان شده/ فارغ از این و آن شده/ محو رخ جانان شده/ مست تماشا بود و رفت//رفت از جهان پر محن/ آسوده شد از رنج تن/ تن شد رها از پیرهن/ فارغ ز دنیا بود و رفت/ مرگ عزیزان، راز ما/ هم سوز ما هم ساز ما/ در سینه‌ها آواز ما/ او یار ماها بود و رفت

لطف خدا هرجا رسد/ برجسم و جان یکجا رسد/ بر ذره تا بیضا رسد/ چون فیض عظمی بود و رفت/در مجمع آزادگان/ اندر کنار شاهدان/ با جمله دلدادگان/ در عشق تنها بود و رفت

در کوی یاران شهید/ خوش گشت پایانش سعید/ در قلب آنان آرمید/ محو تقاضا بود و رفت/ اندر روند بندگی/ مرگش شروع زندگی/ با رفعت و بالندگی/ تا عرش اعلی بود و رفت

مرد خدا شد جاودان/ در این جهان و آن جهان/ دل‌ها بود از وی نشان/ در راه فردا بود و رفت/ اندیشه‌اش پاینده شد/ روح بلندش زنده شد/ انوار حق تابنده شد/ بالا و بالا بود و رفت

خدایش غریق رحمت بی‌منتهای خود بفرماید/ فضل‌الله صلواتی (توفان) - اصفهان تیرماه 1392