یادنامه درگذشت روانشاد استاد محمدرضا ثقفیان

سوگند به قلم

منتشر شده در ویژه نامه گل گندم ویژه نکوداشت استاد ثقفیان، اردیبهشت ماه 1396

انجمن صفنی روزنامه نگاران استان اصفهان

در مسیر اعتلای فرهنگ جامعه کار دشوار است و مسیر طولانی، صبر و تحمل بسیار باید تا قدم در راه بالابردن سطح جامعه برداشت.

استادان، معلمان، روحانیون، نویسندگان، خبرنگاران، گزارشگران، اندیشمندان، گویندگان، تحلیلگران، روزنامه‌نگاران، شاعران، وقایع نگاران و... چه بسیار تحمل سختی‌ها، مشکلات، زندان‌ها و ترورها در پیش رو دارند، تا مطلبی را به طور صریح و شایسته و قابل قبول در اختیار مردم قرار دهند.

چه بسیار تجربه‌ها و چشیدن تلخی و شیرینی و خوب و بد شنیدن‌ها باید باشد تا خبرنگاری، واقعه‌نگاری، نویسندۀ روزنامه‌ای پخته شود و آموخته گردد و سخنانش مورد قبول اهل نظر باشد، و اِلا در دنیای روز، مطالب بسیار و افکار و اخبار و اطلاعات فراوان است، مردم منتظرند تا نتیجۀ رویدادها را از زبان آگاهان و متفکران و انسان‌های باتجربه بشنوند. «بسیار سفرباید تا پخته شود خامی» سفرها، مصاحبه‌ها، دیدن‌ها و شنیدنهای زیادی باید باشد که نوشته‌های نویسنده‌ای و یا گفتار گوینده‌ای مورد قبول افتد و ایمان قوی و پایداری بسیار لازم است تا کسی دکتر حسین فاطمی شود و شهادت در راه وطن ارزانی او شود و همای سعادت را در آغوش گیرد و به استقبال مرگ جاودانه رود.

در تاریخ مطبوعات ایران چه بسیار کسانی که به شهادت رسیدند، چه بسیار روزنامه‌نگارانی که به زندان افتادند و سالها تحمل سختی و رنج زندان‌های سیاه و وحشتناک را نمودند و پای عقیده و ایمان خود ایستادند و در برابر، روزنامه‌نگاران قلم به مزد هم بودند که مزدور مقامات شدند و هر چه صاحبان سرمایه و پول می‌گفتند آن را می‌نوشتند و بهای کارگری و مزد روزانه خود را دریافت می‌کردند، آنها را که هنرمند و نویسنده و صاحب اندیشه نمی دانیم، باید حق را گفت و ایستادگی کرد و هزینه‌اش را نیز پرداخت.

«بازار خود فروشی از آن سوی دیگر است»

مرحوم محمدرضا ثقفیان از سرمایه‌های ارزشمندی در عالم مطبوعات بود که با صداقت و ایمان با مؤسسات خبری و اطلاعات رسانه‌ای همکاری داشت، تا وقتی که در خبرگزاری جمهوری اسلامی اصفهان(پارس) کار می‌کرد همه به صداقت و پاکدامنی او اعتراف داشتند، مدیریتش فوق‌العاده و صمیمانه بود.

مرحوم ثقفیان عضو و دبیر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران و نویسندگان اصفهان و از مؤسسان خانۀ مطبوعات بود.

در دوران بازنشستگی نیز نهایت تلاش را داشت که همگام و همراه کارکنان مطبوعات، تشکل آنها را حفظ کند، از منافع آنها دفاع نماید، مشکلات پیش آمده را برطرف سازد و تا پایان عمر هیچگاه دست از تلاش نکشید، روزنامه‌نگار زندگی کرد و روزنامه‌نگار مرد، در زمان جنگ فعالیت بسیار داشت که اخبار صحیح و واقعی را به دست مردم برساند و به گفتۀ پیامبر(ص) نشان دهد که: «خون شهیدان با نوشتۀ دانشمندان برابر است».

اصفهان را دوست می‌داشت و برای اعتلای این شهر کوشش می‌کرد، از خشکی زاینده‌رودش اندوهگین بود، مطالبی را برای روزنامه همشهری و دیگر رسانه ارسال کرد، باشد که فرجی حاصل شود و آب به یغما رفته بازگردد و دوباره زاینده رود جاری گردد.

در رابطه با خبرنگاری و تنظیم خبر و اقدام برای ادارۀ مطبوعات، شاگردان بسیاری را تربیت کرد و قدمهای مثبتی برداشت، خدایش بیامرزاد.

درگذشت ناگهانی او برای عالم مطبوعات سخت گران بود، یاران رسانه و همکارانش را اندوهگین ساخت، شاید به زودی‌ها جای خالیش پر نشود، خدایش غریق رحمت بی‌منتهای خود بفرماید و به خاندانش و همکارانش و دوستانش صبر و اجر عنایت فرماید

«قبول خاطر و لطف سخن خداداداست»

فضل الله صلواتی – 3/2/1396